Orain hitzak eskatzen dizkidazu. Zertarako? Inoiz ez dituzu hitzak behar izan eta. Beti izan zara laztanen lapurra, musuen egarri, beti gorputzaren lengoi sekretuan jatuna, keinu eta soslai begiraden hiztegia. Maitasunaren hizkuntzan aditua.
Ahoa irekitzen nuen bakoitzean han topatzen nuen zure mingaina. Zure eskuak nire sekretuen bila, zure begiak xehetasun txiki bakoitzaren ehiztariak... baina hitzak, hitzak inoiz ez, hitzak ez ziren zuretzat. Gorputzaren lengoia nahikoa zenuen eta.
Gelatxo ilunetan, inork ezagutzen ez zituen txoko sekretuetan, argia aurkitzen ez dituen izkinetan... beti aurkitzen zenuen guretzako unea, hitzik gabeko maitasunarentzat.
Baina orain hitzak eskatzen dizkidazu. Zertarako? Inoiz ez dituzu hitzak behar izan eta. Baina denbora pasa ahala galtzen duzu gaztaroko konfidantza itsu hura eta orain hitzak nahi dituzu, gozoak, leunak... belarrian maitaleak xuxurlatzen dituzten hitz politak. Eta nik hitzik gabe aurkitzen naiz, esan nahi izan nituen guztiak ito zenituen eta.
Orain hitzak nahi dituzu eta nik hitzik ez dauzkat zuretzat.
