Itsasoaren maitalea

Itsasoak lapurtu dit bihotza,
ez dakit noiz, ez zegatik,
baina hasiera-hasieratik
ezin naiz bera gabe bizi,
bereganatzen nauen bakoitzean
bihurtzen nau bere maitalea,
murgiltzen naiz haren laztan gazietan
eta ezin dut ihes egin.

Itsasoaren kanta entzuten dut,
abesten du nire izena,
besarkatu nahi du nire gorputza
bere beso bustietan,
nire azal biluzia daztatu
eta ez inoiz berriz joaten utzi

Eta nahiz eta jakin
zein den itsasoaren maitalearen zoria,
urperatuta itotzea bere musu gazietan,
behin eta berriz bueltatzen naiz tokira
bere besoen kulunkan lo egitera,
baliteke egun batean ez esnatzea
eta betirako itsasoaren maitale izatea.